เกือบอีกครึ่งชั่วโมงต่อมา หลังจากที่ผมได้นั่งอ่านนิตยสารไทม์ ฉบับเก่า ๆ ไปแล้ว 3 ฉบับ เพื่อเป็นการฆ่าเวลา ผมก็ถูกนำตัวไปห้องวินิจฉัยโรค เมื่อคุณหมอและหมอฝึกหัดได้เปิดประตูเข้ามาในห้องอย่างดัง คุณหมอเอ ไม่แม้กระทั่งแนะนำตัวเอง หรือเหลือบตามองมาที่ผมเลย เขาเอาแต่มอง กระเป๋า Coach และคว้าแบบฟอร์ม ที่ผมได้กรอกเรียบร้อยแล้วมาดู ในขณะที่ผมทำได้แต่เพียงนั่งอยู่เฉย ๆ
แล้วเขาก็บอกกับหมอฝึกหัดว่า "คนไข้คนนี้ไม่จำเป็นต้องผ่าตัด" แล้วก็เดินออกจากห้องไปเลย ทิ้งไว้แต่เพียงหมอฝึกหัด เพื่อถามคำถามเดิม ๆ อีกมากมาย ที่ผมได้ตอบไปแล้วในแบบฟอร์มนั้น ผมยังคงอยู่ในสำนักงาน กระเป๋า Coach นั้นอีกนานพอควร จนบอกได้เลยว่า ผมไม่สนใจที่จะได้รับการรักษาตามขั้นตอนของพวกเขาอีกต่อไปแล้ว ณ จุดนั้น ผมมองว่าการกระทำของหมอฝึกหัด ได้สะท้อนให้เห็นว่า คุณหมอเอ จะปฏิบัติกับผมอย่างไร ผมรู้สึกว่าไม่ได้รับความสัมพันธ์ที่ดี ขาดการมีส่วนร่วม ซึ่งในที่สุดผมก็ได้เดินจากออกมาจากคลินิคนั้น
ในทางตรงกันข้าม ประสบการณ์เกี่ยวกับกระเป๋า Coach ของผม กับคุณหมอบี ศัลย์แพทย์คนที่สองนั้น แตกต่างไปอย่างสิ้นเชิง นายแพทย์ทั้งสองคนนี้มีภูมิหลังที่คล้ายคลึงกัน คือ เป็นที่เคารพยกย่องอย่างมาก จากเพื่อนร่วมอาชีพ เป็นที่รู้จักกันดีสำหรับความสามารถ อันเยี่ยมยอดในด้านการผ่าตัด แต่คุณหมอบี มีบางสิ่งที่มากกว่า พนักงานต้อนรับได้ทักทายผมอย่างมืออาชีพและสุภาพ ในทันที่ที่ผมก้าวเท้าเข้ามาในห้องสำหรับนั่งรอพบแพทย์ ผมได้รับแบบฟอร์มสำหรับกรอกข้อมูลสั้น ๆ แล้วไม่นานนัก พยาบาลก็นำผมไปยังห้องวินิจฉัยโรค ต่อมาเพียงไม่กี่นาทีต่อมาคุณหมอบี ก็ได้เคาะประตูก่อนจะเปิดออก แล้วเดินเข้ามาในห้อง ในมือถือเอกสารและฟิลม์เอกซ์เรย์ของผมเข้ามาด้วย เขาได้แนะนำตัวเองแล้วนั่งลง ผมเหมาเอาเองว่าเขาคงดูแต่เพียงกระเป๋าผู้ชายของผม เหมือนกับหมอคนแรก แต่เขากลับยื่นมือมาให้ผมจับแทน แล้วกล่าวว่า "สวัสดีครับ คุณรู้สึกเป็นอย่างไรบ้างครับ"
ผมถามกลับไปว่า คุณได้ดูกระเป๋าผู้ชาย ของผมแล้วหรือยัง
ผมไม่ได้รักษาฟิลม์เอกซ์เรย์ เขาพูดกับผมด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล ผมรักษาคนไข้ ตอนนี้คุณรู้สึกอย่างไรบ้างครับ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น